Enn syngur vornóttin..

 

Það er óvenjulegt að fá svona veðurblíðu í maímánuði á seinni árum  Ég verð sentimental og hugsa um ljóð Tómasar Guðmundssonar um vornóttina:

 ,Enn syngur vornóttin vögguljóð sín.

Veröldin ilmar, glitrar og skín.

Kvöldsett er löngu í kyrrum skóg.

Öldurnar sungu sig sjálfar í dá.

Síðustu ómarnir ströndinni frá

hurfu í rökkurró.

Mannstu það ást, mín, hve andvakan var

yndisleg forðum ? Hamingjan bar

ljóð okkar vorlangt á vængjum sér.

Brosmilt og þaggandi lágnættið leið.

Ljósið, sem dagsins á tindunum beið,

fann þig í fangi mér.

Vaki ég enn meðan vornóttin skín.

Veit mig þó bundinn annari sýn.

Stundir, sem hníga í haustsins slóð,

láta við eyrum mér andvöku hljótt.

Öðrum en þér flytur vorið í nótt

ilm sinn og ástarljóð.